CONTOS MOTORES

Nesta sesión traballamos os contos motores, que axudan aos nenos e nenas a mellorar a Expresión Corporal, a creatividade e a súa imaxinación.


DECORACIÓN DE CABAZAS


Xa sexa como adorno ou como ingrediente básico de moitas receitas, a cabaza é a protagonista indiscutible do Samaín. A cabaza é orixinaria de América e pertence á familia das cucurbitáceas.
Producto de outono por excelencia, a cabaza é o froito da cabaceira, unha planta orixinaria de América que pertence á familia das cucurbitáceas. Hainas de tamaños, cores e formas moi diferentes, dependendo da variedade.
A máis coñecida ten forma redonda e aparece decorando moitos fogares durante a festa do Samaín (en EEUU teñen unha tradición similar, o Halloween, aínda que alí só ten século e medio de antigüidade).

Como en anos anteriores, co gaio do SAMAÍN, imos facer unha exposición coas cabazas que os nenos/as decoren (con axuda dos papás/mamás,...).
Tallar a cabaza é unha actividade divertida para toda a familia, dende os máis pequerrechos ata os máis grandes. Aquí tedes algunhas pistas e ideas para facer cabazas moi bonitas...
1) Primeiro, elixir a cabaza, se é posible. Intentade conseguir una cabaza de tamaño mediano (polo menos 30 cm de alto se pensades meterlle unha vela), coa pel lisa e cun bo tallo.

2) Cun lápis ou rotulador lavable, debuxádelle a cara que queredes conquerir -alegre, ameazante, enfadada, ¡o que queirades!-

3) Cubride a zona de traballo con moito papel de periódico, e asegúrate que todos os participantes levan un delantal ou roupa vella.

4) Para a tapa, debuxade un círculo (ou un pentágono ou hexágono, máis difíciles de debuxar pero máis doados de cortar) polo menos de 25 cm de diámetro ó redor do tallo. (¡SÓ PARA ADULTOS!) Cun coitelo forte, cortádeo en ángulo (coa punta do coitelo apuntando cara ó centro da cabaza) para evitar que despois a tapa caia dentro da cabaza. TRUCO: non saquedes o coitelo da cabaza ata que cortaras todo o círculo, así evítanse bordes desiguais.

5) Sacade a tapa, e quitade as sementes pegadas. TRUCO: se queredes que a vosa casa despois ula a canela, espolvoreade un pouco de canela moída enriba da carne da tapa.
6) Esta parte adoita gustarlle ós nenos pequenos: Cunha culler grande, quitade todas as sementes de dentro da cabaza.

7) Agora tócalle ás mans máis fortes: Cando xa se quitou todo o "pegañento" de dentro, hai que raspar as paredes da cabaza dende dentro, quitando o que se poida da carne. Non tedes que quitar toda a carne, só a suficiente para deixar as paredes finas (para que sexa máis doada de tallar) pero firmes, aproximadamente uns 3 cm de ancho.

8) Escavade unha base no "chan" da cabaza para soportar unha vela, pero coidado, non a fagades demasiada fina para que non podreza.
9) Agora a cabaza está lista para tallar. Comezando no centro do deseño (para non presionar zonas xa talladas), recortade con moito coidado as formas debuxadas. Isto require moito coidado, por seguridade e tamén para non estropear o deseño. "Marcade" cada liña algunhas veces coa punta do coitelo antes de insertalo, e facede varios cortes pequeniños en troques dun grande. Cando xa teñades unha peza cortada, empurradea dende dentro cun dedo (¡isto encántalles ós nenos pequenos!). Teredes que facer algunhas formas, como sorrisos con dentes, en varias pezas. TRUCO: se por accidente cortades un anaco que non forma parte do deseño, podedes "coselo" no seu sitio con palillos, ou cambiade o deseño para incorporar o accidente - ¡a veces os mellores deseños saen de imprevistos!
10) Agora é o momento de apreciar a obra de arte. Colocade dentro unha vela, acendedea, tapade a cabaza e apagade as luces. ¿Abraiante, non si? Tedes que asentar ben a vela. Se cae, a cabaza arde con facilidade e é perigoso. Tampouco deberiades deixar a cabaza “acesa” de noite, pola mesma razón. Por iso se recomendan as velas baixas (tipo bolboreta), de base metálica e ancha. Tamén pode utilizarse algún tipo de bombilla eléctrica con pila se a cabaza vai estar estática nalgún lugar. TRUCO: se a vela non se mantén acesa, pode ser que non estea recibindo suficiente aire. Intentade ampliar algúns dos ocos, ou cortade un "v" na tapa no lado oposto da cara para que non se vexa.
Para alongar a vida da cabaza, cubride as superficies cortadas (os ollos, a boca, a tapa, o interior das paredes, etc.) con vaselina ou algo similar. Isto evita que se deshidrate e podreza. Tampouco a deixedes ó sol. Pola noite, cando non estea asustando á familia ou ós veciños, gardadea na neveira, se é posible. Se non o é, nun lugar fresco e oscuro. Se a túa cabaza se deshidrata e enruga, podes reavivala sumerxíndoa nun cubo de auga.Poñede as sementes (ben lavadas) no forno a temperatura baixa durante aproximadamente unha hora para conseguir unhas pebidas deliciosas.

VOZ NATURA

A Fundación Santiago Rey Fernández-Latorre, vinculada a “La Voz de Galicia”, promove a educación ambiental nos centros escolares mediante un concurso chamado Voz Natura. Neste concurso participan colexios de toda Galicia con proxectos de actividades encamiñados ó respeto polo entorno.
O noso centro decidiu presentarse neste curso 09-10 co  proxecto “DO ALUMINIO AO BOSQUE” encamiñado a reciclar o papel de aluminio que os nenos/as traen nos bocadillos para convertilo en árbores  autóctonas que prantaremos nun terreo, coa axuda de pais/nais, mestres/as, etc.
A idea de participar en VOZ NATURA surxiu ó ver o que está ocorrendo ó noso redor: cambio climático, contaminación de ríos e mares, pérdida do suelo fértil, desaparición de especies, ... 
Creemos que entre todos podemos cambiar esta situación. Por iso, intentamos que os nenos/as valoren o seu entorno natural , as consecuencias dos seus comportamentos no medio, e comprendan a importancia da súa capacidade para melloralo; en definitiva, garantizar o seu futuro nun mundo máis habitable.

O SAMAÍN


A orixe do Halloween norteamericano remóntase ós celtas e a fiesta chegou a Estados Unidos por emigrantes europeos no século XIX. Naquel país  é costume que os nenos se disfracen na noite do 31 de outubro e pidan doces polas casas, unha costume que tamén acabou exportándose a outros países occidentais.

Nos séculos pasados, e ata non hai moitos anos, nas zonas máis rurais galegas a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro era a noite máis misteriosa do ano, as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores para render contas inacabadas.
Para afastar as perigosas ánimas defuntas e errantes incorporouse na cultura popular a tradición de poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes as caliveiras na cortiza dos melóns, cabazos ou calabazotes. Tradición que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea incluindo a toda Galiza.
Así a semana anterior ao 31 de outubro celebraremos o Samaín, palabra gaélica, pero acuñada como referencia común para esta festa, tan tradicional nas zonas rurais galegas, que non significa máis que o fin do verán, principio do inverno.

¡FELIZ SAN FROILÁN!

Un ano máis, e xa van 255, Lugo celebra con ilusión a súa tradicional cita de San Froilán. As festas que levamos un ano esperando convertíronse, co esforzo e a participación de toda a cidade e de centos de miles de visitantes, nas festas patronais máis importantes e populosas de toda Galicia.
As festas de San Froilán lucen con enorme satisfacción a lenda de Festa de Interese Turístico Nacional, concedida polo Ministerio de Industria e Turismo. Con este recoñecemento, as festas gozan dun espírito aínda máis universal, se cabe, e invita a todo o mundo a coñecer Lugo para compartir as numerosas actividades programadas polo Concello con carácter totalmente gratuíto. Ademais non faltará a famosa gastronomía lucense e, en especial, o polbo á feira.
A diversión chega para os máis cativos da man do San Froilanciño que se consolida cunha programación especial para os pequenos da casa.

Só queda dicir... VIVA SAN FROILÁN!